Niagara Falls

Hoi Allemaal,

Na onze beslommeringen in Boston gaan we door naar Niagara Falls, met een tussenstop in Albany. De reis naar Albany is 4,5 uur. Albany lijkt ons een mooie onderbreking van de autorit, anders zitten we ruim zeven uur in de auto.

Maar eerst worden we op onze laatste nacht getrakteerd op een brandalarm in Boston. Uiteraard midden in de nacht. Staan we ineens met alle hotelgasten buiten. De brandweer was er overigens wel erg snel, maar gelukkig was het loos alarm. Wat het uiteindelijk nou geweest is, geen idee.

Albany is, in vergelijking met de andere steden in Amerika, een betrekkelijk kleine stad. Gelukkig is het maar een stad die we zien op doorreis, want voorbij het treurige deel van de stad vind je zomaar een buurt die over vijf jaar het treurige deel van de stad is. Althans, zo voelt het. Gelukkig hebben we een zwembad in ons hotel, en ook nog eens helemaal voor onszelf. Hier hebben de meiden en ik ons prima vermaakt.

Eenmaal aangekomen bij Niagara Falls nemen we onze intrek in het Seneca hotel aan de Amerikaanse kant van de Falls. Een hotel met een inpandig casino, dat gaan late nachten worden. Ik hou wel van een gokje. Bij het inchecken krijgen we de keus voor een verdieping, Senna kiest voor verdieping 26. Alleen de Penthouses liggen hoger. Prima uitzicht, alleen niet op de Falls. Maar dat geeft niet, die zoeken we later toch wel op.

Niagara Falls is de verzamelnaam voor de drie watervallen op de grens van Amerika met Canada. Niagara Falls zijn zeker niet de grootste of de hoogste watervallen. Maar zeker niet minder indrukwekkend. De eroderende kracht van de Falls is zo groot, dat het de rotsen slijt. Vandaar de wat groene kleur van het water.

We beginnen met het bekijken van de Falls aan de Amerikaanse kant. Vanaf Goat Island sta je recht boven het water. Erg indrukwekkend, behoorlijk wat herrie ook. Er zijn zoveel uitkijkpunten, dat je heel snel heel veel foto’s hebt, die eigenlijk allemaal op elkaar lijken. Daarom lopen we na een uurtje of twee naar Canada. Dat kan via de Rainbow Bridge. Van de brug heb je ook weer andere gezichtspunten op de Falls, dus weer een zooi foto’s erbij. Eenmaal in Canada, zijn we het unaniem eens dat de Falls vanaf de Canadese kant mooier zijn.

Noa wil ook graag met de boot. De boot vaart redelijk dicht langs de watervallen, Senna en Stephanie willen niet mee. Want nat worden; dat gaat zeker gebeuren. Dus gaan Noa en ik met de boot mee aan de Canadese kant; The Hornblower. Voor ons gemak krijgen we ook nog een poncho, maar dat heeft geen enkele zin. Eenmaal onder de nevel van de watervallen lijkt het alsof je onder een zware regenbui staat. We zijn beide behoorlijk nat...

Eenmaal klaar met de Falls gaan we Clifton Hill op. Hier vind je echt van alles; arcade hallen, reuzenrad, midgetgolf, ijszaken, noem maar op. Uiteraard duiken de meiden de ‘spelletjeshal’ in. Ze vinden het geweldig, ze hadden er nu nog kunnen staan. Na een ijsje bij Sweet Jezus (ik verzin het niet), gaan we weer naar de Amerikaanse kant, we hebben het allemaal wel gezien. We hebben er bijna 10 uur rondgelopen.

Een dag later is Toronto aan de beurt, dat ligt hier 130 kilometer vandaan, kan overigens ook 150 kilometer zijn. Voor Amerikanen is dat ‘om de hoek’. Eenmaal in Toronto staan we vijf minuten van de CN Tower vandaan, we gaan maar gelijk naar binnen. De CN Tower is 553 meter hoog, het toeristische uitkijkpunt is op 342 meter. Een glazen lift brengt je in 58 seconden (23 kilometer per uur) naar het uitkijkpunt. Indien gewenst kan je nog hoger, een extra 33 verdiepingen om uiteindelijk op 447 meter hoog te komen. Die slaan we maar over, want het is hoog. Senna heeft het niet meer, die vind het h-e-l-e-maal niks. Die blijft ‘veilig’ bij de ramen vandaan en al helemaal van de glazen vloer, waardoor je dus 342 meter de diepte in kijkt. De glazen vloer slaan we ook maar over, je krijgt er een raar gevoel van in je maag.

Zwemmen kan je best goed in ons hotel, dat doen we iedere dag. Senna maakt er een uitdaging van om zowel in de ochtend als in de avond te gaan zwemmen. Noa gaat niet meer zo vaak mee, die vind het hele zwemmen té meisjesachtig. Gokken gaat ook goed, op dit moment staat de teller op een kleine 500 dollar in de plus. Mooie meevaller.

Morgenochtend gaat de reis verder naar Williamsport, om vervolgens een dag later door te rijden naar Washington.

We houden jullie op de hoogte.